TFRS 9 หรือที่รู้จักในชื่อ “มาตรฐานการรายงานทางการเงินมาตรฐาน 9” (Financial Reporting Standards 9) เป็นมาตรฐานการบัญชีที่เกี่ยวข้องกับการรายงานทางการเงินของเครื่องมือทางการเงิน ซึ่งมีผลบังคับใช้ในประเทศไทยตั้งแต่ปี พ.ศ. 2561 มาตรฐาน TFRS9 ถูกออกแบบมาเพื่อปรับปรุงกระบวนการบัญชีในเรื่องการวัดค่า การจัดประเภท และการบันทึกข้อมูลเกี่ยวกับเครื่องมือทางการเงิน โดยเฉพาะในด้านการประเมินความเสี่ยงของสินทรัพย์ทางการเงิน เช่น สินเชื่อ และการตั้งสำรองเพื่อการสูญเสียจากการด้อยค่าของสินทรัพย์ทางการเงิน TFRS9 ซึ่งถือเป็นหัวข้อที่มีความสำคัญ
ในวงการการบัญชี การเงิน TFRS9 และการจัดการความเสี่ยงขององค์กรผลกระทบจากการนำ TFRS9 มาใช้ในภาคธุรกิจนั้นมีหลายด้านที่สำคัญ หนึ่งในนั้นคือการเปลี่ยนแปลงในวิธีการประเมินและบันทึกค่าเสื่อมของสินทรัพย์ทางการเงิน เช่น การใช้วิธี “expected credit loss” (ECL) หรือการตั้งสำรองตามความสูญเสียที่คาดว่าจะเกิดขึ้นในอนาคต ซึ่งต่างจากวิธีการเดิมที่มักจะใช้การตั้งสำรองในกรณีที่เกิดเหตุการณ์การสูญเสียจริง (incurred loss) นั่นหมายความว่า
วิธีการใช้เทคโนโลยีช่วยสนับสนุนการปฏิบัติตาม TFRS9
ผู้ประกอบการต้องประเมินและคำนวณความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นกับสินทรัพย์ทางการเงินทุกประเภท รวมถึงการตั้งสำรองการสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นสินเชื่อที่ให้กับลูกค้าหรือการลงทุนในหุ้นและพันธบัตรต่างๆการนำ TFRS9 มาใช้ยังมีผลกระทบต่อการจัดประเภทของเครื่องมือทางการเงินด้วย ในขณะที่มาตรฐานก่อนหน้านี้ใช้การแบ่งประเภทเครื่องมือทางการเงินเป็น TFRS9 “สินทรัพย์ทางการเงินที่ถือเพื่อจำหน่าย” และ “สินทรัพย์ทางการเงินที่ถือเพื่อการลงทุน” TFRS9 ได้ปรับวิธีการจัดประเภทให้เหมาะสมกับลักษณะของเครื่องมือทางการเงินแต่ละประเภท โดยใช้เกณฑ์การจัดประเภทตามสองปัจจัยหลัก คือ วัตถุประสงค์ในการถือครองเครื่องมือ
ทางการเงินและลักษณะของกระแสเงินสดที่เกิดจากเครื่องมือทางการเงินนั้นๆ ซึ่งในบางกรณีจะต้องพิจารณาใหม่ว่าควรจัดประเภทเครื่องมือทางการเงินให้เป็น TFRS9 “สินทรัพย์ทางการเงินที่วัดมูลค่าโดยใช้ราคาในตลาด” หรือ “สินทรัพย์ทางการเงินที่มีการจัดประเภทเป็นส่วนหนึ่งของรายได้จากการดำเนินงาน”ผลจากการที่ต้องใช้วิธีการจัดประเภทที่ละเอียดขึ้นนั้น ส่งผลให้ผู้ประกอบการต้องปรับเปลี่ยนกระบวนการบัญชีภายในองค์กร TFRS9 โดยเฉพาะในการตรวจสอบการจัดประเภทสินทรัพย์ทางการเงินและการประเมินความเสี่ยงที่เกี่ยวข้อง
TFRS9 กับการเปลี่ยนแปลงในระบบบัญชีขององค์กร
ในด้านของการบริหารความเสี่ยง TFRS 9 ทำให้ผู้ประกอบการต้องตระหนักถึงความเสี่ยงในระยะยาวที่อาจเกิดขึ้นจากการให้สินเชื่อและการลงทุนต่างๆ ซึ่งหมายถึงการประเมินสถานการณ์ของลูกหนี้และการคาดการณ์การสูญเสียจากการด้อยค่าของสินทรัพย์ในอนาคต มาตรฐาน TFRS9 โดยการตั้งสำรองจากการสูญเสียเหล่านี้จะต้องทำตั้งแต่เริ่มต้น
เพื่อให้สามารถปรับปรุงและวางแผนในการดำเนินงานให้เหมาะสมกับสภาวะเศรษฐกิจและการเงินที่เปลี่ยนแปลงไปสำหรับผู้ประกอบการที่มีการให้สินเชื่อหรือการลงทุนในเครื่องมือทางการเงินอื่นๆ TFRS9 เช่น พันธบัตรหรือหุ้นในบริษัทต่างๆ จะต้องคำนึงถึงข้อกำหนดในการใช้เกณฑ์ ECL เพื่อคำนวณและตั้งสำรองความสูญเสียจากการด้อยค่าของสินทรัพย์ โดยการประเมิน ECL จะต้องพิจารณาจากหลายปัจจัย เช่น ความสามารถในการชำระหนี้ของลูกหนี้ เพิ่มเติม https://www.tommypichet.com/post/article80
